Jak odróżnić egzemę od łuszczycy: objawy, wygląd i czynniki wywołujące chorobę?

Łuszczyca to przewlekła choroba autoimmunologiczna, która prowadzi do nadprodukcji komórek skóry. Martwe komórki pozostają na ciele w postaci srebrzystobiałych lub żółtawych łusek.

Skóra staje się zaogniona i zaczerwieniona, co powoduje silne swędzenie. Nie ma lekarstwa na łuszczycę, ale niektóre leki mogą doprowadzić do remisji choroby.

Egzema może być również długotrwałym stanem skóry. Wyprysk jest spowodowany reakcją nadwrażliwości skóry na niektóre czynniki drażniące. Wyprysk występuje bardzo często u niemowląt.

Wiele osób wyrasta z nadwrażliwości w dzieciństwie lub dorosłości. W przypadku egzemy skóra może wyglądać na zaczerwienioną, zaognioną, łuszczącą się, popękaną i pokrytą pęcherzami. Zwykle nie jest pokryty łuskowatą, martwą skórą. Podobnie jak w przypadku łuszczycy, egzema może wystąpić w dowolnym miejscu na ciele i powodować intensywne swędzenie.

Większość przypadków egzemy ustępuje po odpowiednim leczeniu. Łuszczyca i egzema nie są zaraźliwe, ale mogą być dziedziczne. ORAZ łuszczyca

lub egzema może być poważnym problemem. Obie choroby mają podobne objawy i wyglądają podobnie nawet na zdjęciu, ale istnieją sposoby na odróżnienie egzemy od łuszczycy.

Wyprysk

Egzema występuje częściej niż łuszczyca. Ten stan powoduje intensywne swędzenie. Może stać się tak inwazyjny, że chorzy drapią się po skórze, aż do krwawienia.

Egzema powoduje również zaczerwienienie i stan zapalny skóry. Może wyglądać na łuszczącą się lub chrupiącą. Na skórze widoczne są szorstkie, skórzaste plamy, które czasami ciemnieją. Czasami egzema powoduje obrzęk tkanek. Wyprysk jest często powodowany przez substancje podrażniające skórę, takie jak detergenty i środki dezynfekujące oraz gryzący sok roślinny.

Ponadto wyzwalaczami egzemy mogą być:

• pył;
• łupież zwierząt domowych;
• pyłek roślin;
• forma;
• choroby zakaźne, ponieważ zwiększają pocenie się i temperaturę ciała, a także wpływają na poziom hormonów.

U większości osób wyprysk rozwija się w okresie niemowlęcym lub wczesnym dzieciństwie. Objawy często ustępują wraz z wiekiem dziecka. Dorośli rzadko chorują na egzemę. Jest to zwykle spowodowane brakiem równowagi hormonalnej lub stresem. Wyprysk najczęściej pojawia się na wewnętrznych zgięciach łokci lub poniżej kolan.

Często występuje również na szyi, nadgarstkach i kostkach. Dzieci czasami nie rozwijają wyprysku na brodzie, policzkach, skórze głowy, klatce piersiowej, plecach, rękach i nogach. Egzema może pokryć większość powierzchni skóry.

Ilość skóry dotkniętej egzemą będzie zależeć od:

• wrażliwość skóry;
• narażenie na skórę substancji drażniących;
• rodzaj i skuteczność leczenia.

Poważne pękanie i krwawienie w przypadku ciężkiego wyprysku może stać się niebezpieczne. Rozpowszechniony wyprysk zwiększa również prawdopodobieństwo rozwoju chorób zakaźnych z powodu poważnego uszkodzenia skóry.

Diagnoza egzemy

Nawet wykwalifikowanych dermatologów może być trudno odpowiedzieć na pytanie, jak odróżnić wyprysk od łuszczycy na podstawie samego badania fizykalnego. Czasami dermatolog może zdiagnozować „zapalenie skóry podobne do łuszczycy”. W celu odróżnienia egzemy od innych chorób, takich jak świerzb, neurodermit i trichofitoza, pacjent jest kierowany na badanie krwi (ogólne i biochemiczne) oraz ogólne badanie moczu. Musi również przejść testy alergiczne skóry aplikacji.

Łuszczyca

Jak większość schorzeń skóry, łuszczyca może stać się rozległa i bardzo irytująca. Na przykład blaszki łuszczycowe mogą pokrywać prawie całą powierzchnię ciała. W skrajnych przypadkach stan zapalny może stać się tak poważny, że wygląda jak oparzenie. Rozległa, bardzo bolesna łuszczyca przypominająca oparzenia może zagrażać życiu i wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej.

W łuszczycy, podobnie jak w egzemie, występuje swędzenie, ale oprócz tego pojawia się uczucie, że skóra pali się lub jest ukąszona przez jakiegoś owada. Niektórzy twierdzą, że to uczucie przypomina ugryzienie mrówek ognistych. W przypadku łuszczycy plackowatej (i jest to najczęstszy rodzaj tej choroby) na ciele pojawiają się grudki, które są blisko siebie. Łącząc się, zamieniają się w jasnoróżowe blaszki z wyraźnymi krawędziami. Na blaszkach znajduje się białawy, żółtawy lub szarawy nalot, który po zarysowaniu odpada z łuskami.

Łuszczyca najczęściej pojawia się na:

• łokcie;
• kolana;
• głowa i twarz;
• dolna część pleców;
• dłonie;
• podeszwy stóp.

Rzadziej plamy pojawiają się na:

• paznokcie i paznokcie;
• usta;
• wieki;
• uszy;
• fałdy skóry.

Powodami łuszczycy są stres i infekcje, a także uszkodzenia skóry spowodowane zadrapaniami, szczepieniami i oparzeniami słonecznymi. Niektóre leki (takie jak stosowane w leczeniu malarii, takie jak: Malarone) może również spowodować zaostrzenie łuszczycy. Łuszczyca zwykle pojawia się między 15 a 35 rokiem życia. Małe dzieci bardzo rzadko chorują na łuszczycę. Dlatego pediatrzy z reguły nie mają problemu z odróżnieniem egzemy od łuszczycy, w 99% przypadków jest to egzema.

Diagnostyka łuszczycy

Tak zwana „triada łuszczycowa” opowie dermatologowi o łuszczycy.

Oto trzy oznaki choroby:

1. precyzyjne krwawienie.
2. objaw plamki stearynowej.
3. film terminala.

Plamka stearynowa to łuska, która odpada z blaszek łuszczycowych. A błona końcowa jest przerzedzona i zaogniona skóra pod plamką stearynową. Naczynia włosowate w łuszczycy rozszerzają się i łatwo ulegają uszkodzeniu. W takim przypadku na skórze pojawi się wiele kropli krwi - punktowe krwawienie. Ponadto w celu wyjaśnienia diagnozy pacjent zostanie skierowany na badanie krwi i biopsję skóry.

Podobieństwa i różnice dermatoz

Istnieje kilka cech wspólnych egzemy i łuszczycy. Są to swędzenie, podrażnienie i czerwone plamy na skórze. Mogą być łuszczące się i wystawać ponad poziom skóry. Ale jeśli przyjrzysz się uważnie, skóra łuszczycowa jest grubsza i bardziej zaogniona niż egzema. Zarówno egzema, jak i łuszczyca mogą być spowodowane silnym szokiem nerwowym, narażeniem na zimne i suche powietrze oraz stosowaniem różnych leków. Istnieją jednak różnice w innych czynnikach wywołujących te choroby.

Najczęstsze przyczyny i zaostrzenia egzemy to: kontakt skóry z mydłem, proszkiem do prania, alergeny środowiskowe, takie jak kurz, sierść i sierść zwierząt domowych, a także swędzące materiały, takie jak: wełna. Łuszczyca jest najczęściej spowodowana stresem, uszkodzeniem skóry i lekami, takimi jak beta-blokery i leki zawierające lit.

Leczenie łuszczycy i egzemy

Tradycyjne metody leczenia objawów egzemy obejmują stosowanie miejscowych kortykosteroidów, miejscowych inhibitorów kalcyneuryny i ogólnoustrojowych leków doustnych. Naturalnymi środkami na egzemę są olej kokosowy i aloes. Olej kokosowy znany jest ze swoich właściwości przeciwbakteryjnych, przeciwgrzybiczych, przeciwdrobnoustrojowych i przeciwutleniających. Olejek nakłada się bezpośrednio na dotkniętą skórę kilka razy dziennie.

Aloe vera ma właściwości antybakteryjne, regenerujące i antyoksydacyjne, dzięki czemu jest popularnym składnikiem produktów do pielęgnacji skóry. Maści aloesowe są z powodzeniem stosowane w Rosji i na Zachodzie w leczeniu objawów egzemy. Osoby cierpiące na egzemę mogą stosować miejscowo kremy i balsamy, które pomagają kontrolować suchą i podrażnioną skórę, oraz zimne okłady, które łagodzą bolesny świąd.

W przypadku łuszczycy lekarz może przepisać światłoterapię, miejscowe kortykosteroidy, retinoidy lub kwas salicylowy. Możesz również kontrolować stan w domu, używając nawilżacza, aby zapobiec wysuszeniu i podrażnieniu skóry. Kurkuma to przydatny środek ludowy na łuszczycę. W przypadku większości naturalnych środków brakuje badań naukowych potwierdzających ich korzyści.

Jedynym wyjątkiem jest jasnożółta przyprawa kurkuma. Jego główny składnik, kurkumina, może blokować czynnik martwicy nowotworu alfa, białko zewnątrzkomórkowe, które powoduje zapalenie łuszczycowe. Kurkuma może być dodawana do jedzenia lub przyjmowana jako suplement diety. Utrata wagi jest bardzo korzystna w przypadku łuszczycy. Osoby, które zrzuciły zbędne kilogramy w wyniku operacji plastycznej lub z pomocą ćwiczenia i dieta częściej zgłaszały zmniejszenie objawów łuszczycy w porównaniu z osobami z otyłość.