Szczegóły dotyczące usuwania pęcherza moczowego: chirurgia, konsekwencje i powikłania

usuwanie pęcherz( cystektomię) - niebezpieczne i trudną operacją.Wymaga to wielkiego profesjonalizmu chirurga, starannego badania przedoperacyjnego pacjenta i długiego okresu rehabilitacji. Ponieważ ten rodzaj interwencji charakteryzuje się dużą traumatyczne, która odbyła się go wyłącznie na dowód, że nie ma alternatywy. Jest to najbardziej radykalny sposób leczenia. Według statystyk, cystektomii jest rzadziej wymagane, co jest kolejnym dowodem na korzyść faktu, że operacja usunięcia pęcherzyka - skrajny środek. Struktura

pęcherza w medycynie są dwa typy takich działań: usuwanie

1. pęcherza, w którym korpus jest wykonane wycięcie.
2. Całkowite lub rodnik cystektomię, gdy człowiek oprócz korpusu jest usuwany regionalnych węzłów chłonnych, pęcherzyków nasiennych, a w niektórych przypadkach część jelita i prostaty.

Chodzi o wyłączenie manipulacji. Co to jest cystektomia?

Wskazania do zabiegu

Ponieważ mówimy o ciężkich interwencji wykazem oznaczeń, i obejmuje:( . Patrz Rak pęcherza moczowego)

• nowotwór pęcherza złośliwości 3-4 stopnie.władzę pokazany jedynie w przypadku, gdy brak przerzutów do okolicznych narządów, ale guz rozpoczynającego kiełkowanie pobliskiej budowie anatomicznej usunięciem. Jest to okazja do ratowania życia pacjenta.
• Zmarszczki pęcherza moczowego( mikrocyst).W tym przypadku obserwuje się masywne włókniste( rysikowe) zmiany z boku wydrążonego narządu. W wyniku przebiegu patologii pęcherza nie można rozciągać ze względu na mniejszą sprężystość.Jest to obfite zerwaniem i rozwojem zapalenia otrzewnej. Choroba powstaje w wyniku śródmiąższowego zapalenia pęcherza moczowego lub gruźlicy.
• Opracowany brodawczaki pęcherza. A zwłaszcza jej postać rozproszonych. Choroba charakteryzuje się rozwój wielu nowotworów łagodne( brodawki), rozproszonych po powierzchni pęcherza. W przypadku wewnętrznej papillomatosis, typowe są wysokie ryzyko złośliwej transformacji guzów.
• Nowotwory pęcherza izolowane przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych. W tej sytuacji narząd usuwa się wraz z uszkodzonymi strukturami limfatycznymi.

Przeciwwskazania

lista przeciwwskazań, wręcz przeciwnie, przykładowy. Ponieważ jest to operacja poważne i długotrwałe, nie wszystkie są w stanie przenieść takiej operacji nie można ispytanie. Provodit:

• osób starszych ze względu na konieczność znieczulenia długoterminową.
• Osoby w poważnym stanie.
• chorobach zakaźnych i zapalnych chorób dróg oddechowych, w fazie ostrej. Wielkie ryzyko stania się sepsa.
• Pacjenci z niską koagulacją krwi.

Dwa pierwsze wskazania są absolutne. Następujące są względne i wymagają korekty stanu.

przedoperacyjna

wymagane dokładnie zbadać pacjenta w celu zmniejszenia ryzyka zgonu i powikłań pooperacyjnych. Zdarzenia są typowe przygotowanie do każdej operacji, ma jednak swoją specyfikę.

Badania i analizy

• 

  Zalecenia dotyczące niezbędnych badań, analizy i przygotowania do zabiegu chirurgicznego są podawane wyłącznie przez lekarza!

  Ogólne i biochemiczne badania krwi. Dają możliwość identyfikacji procesów zakaźnych i zapalnych.

• Określenie stężenia cukru( glukozy) we krwi włośniczkowej.
• ultrasonografia narządów jamy brzusznej, radiografia płuc._CASAGULogram
• .Daje możliwość oceny koagulacji krwi.
• Cystoskopia. Wskazuje się na przeprowadzenie procesu i wskazanie charakteru procedury chirurgicznej.

Preparat bezpośredni

• przez dwa tygodnie, należy przerwać stosowanie niektórych leków: Aspirynę i inne;
• na tydzień przed zabiegiem, pacjent przenosi się na dietę o niskiej zawartości błonnika;
• na dwa dni zabronione jest spożywanie i zaleca się więcej picia;
• obowiązkowe jest higieniczne leczenie obszaru pachwiny;
• w ciągu dnia jest przepisywana lewatywa i leki moczopędne, aby "wyrzucić" nadmiar płynu z organizmu;
• przez 12 godzin jest zabroniony paleniu, picie alkoholu;
• od wieczora przed operacją nie można pić płynu.

To nie kończy się przygotowaniem. Prawie dwa tygodnie lekarz przepisał antybiotyków dla człowieka do zapobiegania ponownemu zakażeniu i prebiotyków do normalizacji flory jelitowej. Ponadto, takie środki są konieczne do przygotowania przewodu pokarmowego: można go używać do oddawania moczu.

Techniki interwencyjne

Najczęstszą metodą cystektomii jest:

• Pacjent umieszcza się na stole operacyjnym. Przetrzyj miejsce proponowanego cięcia roztworem antyseptycznym, wyznacz linię wycięcia. Cewnik moczowy jest włożony do pęcherza moczowego. U mężczyzn, cewka mózgowa jest długa i wąska, a istnieją anatomiczne krzywe, które zapobiegają normalnemu wprowadzaniu cewnika. Dlatego lekarz powinien uważać, aby nie uszkodzić ścian cewki moczowej.
• Następnie nacięcie łuku jest wykonane z tkanek dwóch lub trzech palców powyżej jamy ustnej w celu odsłonięcia narządu.
• Pęcherz jest wycięty, lekarz bada organizm wydrążony.
• Ściany ciała są stałe, a ponadto gruczołu krokowego jest ustalona( z radykalną operacją).
• Lekarz wykonuje wycięcie moczowodów, wiąże naczynia krwionośne, mobilizuje narządy układu moczowego, rozcina więzadełka.
• Przeprowadza się cewnikowanie wtórne do oddawania moczu.
• Usuwany jest pęcherz.
• Przez otwór w jamie brzusznej chirurg wchodzi do specjalnego zbiornika do czasowego zbierania moczu.
• Lekarz szoruje ranę.

techniki separacyjnych a zmienność:

1. Tworzenie wilgotne stomii( wymaga ciągłego noszenia pisuaru) przy moczu kanał jest utworzony z części jelita krętego.
2. Powstawanie ostomy z innych części przewodu żołądkowo-jelitowego.
3. Ostatecznie, najnowszą metodą odzyskiwania prawidłowych czynności moczowych pooperacyjnych jest protezowanie - zastępowanie pęcherza moczowego sztucznym.

Powikłania po zabiegu

Efekty klasyczne obejmują krwawienie i wtórne zakażenie powierzchni rany. Następujące warunki są jednak bardzo niebezpieczne:

• 

  Po zabiegu ostre zatrzymanie moczu

  może wystąpić z ostrym zatrzymaniem moczu z powodu zatkania uretorów;

• niewydolność nerek;
• zapalenie dróg moczowych;
• , gdy sztuczne narząd zostanie zastąpione przez kilka miesięcy, obserwuje się nietrzymanie moczu;
• zwiększa ryzyko wystąpienia kamicy i zapalenia naczyń krwionośnych;
• występuje okresowe zablokowanie stomii.

To rozwiązuje problem.

Odzyskiwanie po interwencji

Przebieg rehabilitacji trwa od od pół roku do roku .Wymaga to starannego przestrzegania diety o niskiej zawartości błonnika. Dieta powinna być wystarczająco witaminowana( warzywa i owoce pomogą, ale nie są zbyt kwaśne).Jednocześnie ilość zużywanej cieczy powinna być zmniejszona do litra dziennie. Pokazano zmniejszoną aktywność fizyczną, w tym aktywność seksualną.Pacjent znów opróżnia drogę dróg moczowych, a protetyka może trwać do 12 miesięcy.