Fysiotherapie met een meniscus
Een van de meest voorkomende vormen van spierschadebesmettingen is problemen met de kniegewrichtsmeniscus. Therapie van dergelijke schade kan zowel operationeel als conservatief uitgevoerd worden. In dat en in een ander geval is een belangrijk onderdeel van effectieve behandeling therapeutische oefening met meniscusletsels.
Het omvat de volgende oefeningen:
Actieve oefeningen op de kniegewricht met behulp van , d.w.z. De patiënt helpt de bewegingen van een been met behulp van de tweede. Meestal zit hij zo, dat zijn benen de vloer niet raken. Een gezond been ondersteunt de patiënt, buigt en richt het op. De amplitude van dergelijke schommelingen moet zoveel mogelijk zijn. Je bent zo langzaam mogelijk om je been te buigen, de kracht van de zwaartekracht tegen te gaan en de beweging met een gezonde voet zachtjes te beveiligen.
Stap-oefeningen, vergezeld van visuele controle. Ten eerste wordt een lage stap gebruikt, niet meer dan tien centimeter hoog. De patiënt staat op de stap in de startpositie. Dan stapt hij langzaam naar voren met een gezonde voet, dat wil zeggen dat het gewicht van het lichaam allemaal op het pijnlijke been staat, waardoor de patiënt het evenwicht kan opleiden. Voordat de patiënt een spiegel geplaatst - de beweging van het lichaam besturen, vanwege de locatie, zodat wanneer stap voor de patiënt kraan niet overweldigen de andere kant, wanneer de zieke been. Daarna keert de patiënt terug naar de startpositie en herhaalt de oefening opnieuw. Geleidelijk, zoals u de oefening beheersen, neemt de hoogte van de stap toe.
Actieve flexie met maximale amplitude in het kniegewricht met assistentie. De assistent betekent in dit geval dat de patiënt tijdens de oefening het gebogen gewond been helpt met behulp van gezond en meest flexibel - met behulp van het totale lichaamsgewicht. Met deze oefening wordt de patiënt een gezonde voet op de vloer en de beschadigde een hoogte van maximaal veertig centimeter. Daarna leunt hij naar voren, zodat het pijnlijke been op de knie maximaal gebogen wordt. Na het bereiken van deze positie, moet de patiënt er ongeveer tien seconden in blijven, en dan keert hij terug naar de startpositie en herhaalt hij de oefening opnieuw.
Springen op een been. Teken op de vloer een lange rechte lijn, waarbij de patiënt de langste mogelijke sprongen op een been moet maken, waarbij elke keer op verschillende kanten van de lijn wordt gevallen. Dit type oefening trekt de kracht van de spieren van de dijen, een gevoel van evenwicht en verbetert de coördinatie van bewegingen. Tegelijkertijd dient deze oefening als een soort test uit te voeren. Door hoe ver de patiënt springt kan men beoordelen hoe succesvol het revalidatieprogramma is. Plyometrische springt naar de hoogte. Stel eerst een staphoogte van tien centimeter in. De patiënt wordt voor hem( de startpositie) en maakt dan een sprong met beide voeten, springt op de stap. Daarbij moet hij proberen de sprong zacht te maken en te landen zodat de lading op beide benen valt. Geleidelijk neemt de hoogte van de steppe toe, aangezien de patiënt gerehabiliteerd wordt.
Laterale plyometrische sprongen. In deze oefening, zoals in de vorige stap, wordt de stap eerst ingesteld. De patiënt wordt aan de zijkant ervan( de startpositie).Dan springt hij zijdelings naar de stap, en beweegt verder, springt van de andere kant, probeert om voorzichtig te springen en zijn gewicht gelijkmatig op beide voeten te verdelen. Staphoogte neemt toe als de patiënt wordt gerehabiliteerd.
Onderwater lopen op de loopband. Als de postoperatieve wond volledig gesloten is en er geen kans is op infectie, dan is het mogelijk om te lopen op een onderwater loopband. Deze oefening is goed omdat het helpt bij het herstellen van een normale campagne met een verminderde( door onderdompeling onder water) lichaamsgewicht. Bij het lopen op een onderwater loopband als het lichaam wordt ondergedompeld in water om de nek, wordt de axiale belasting op het geblesseerde ledemaat met meer dan de helft( 60-80%) en indien het lichaam wordt ondergedompeld om het niveau van de band - de 30-40%.
Er dient te worden herinnerd dat zelfrehabilitatie belemmerd is door verslechtering van het been. Therapeutische oefening dient alleen na overleg met de behandelende specialist te worden uitgevoerd.
