Cytomegalovirus IgG: jak można się zarazić i dlaczego należy się szczepić

Zakażenie wirusem cytomegalii należy do grupy herpeswirusów. Można go znaleźć w biopłynie pacjentki (krew, nasienie, mocz, śluz pochwowy, ślina, płyn łzowy).

Może być przenoszony drogą kropelkową w powietrzu, w domu, drogą płciową, podczas transfuzji krwi oraz z matki na płód w czasie ciąży.

Cytomegalovirus (inaczej infekcja CMV) jest szeroko rozpowszechniony na całym świecie. Ale nie wszyscy nosiciele tego wirusa są chorzy. Cytomegalovirus IgG może być obecny w organizmie przez bardzo długi czas, nie objawia się w żaden sposób i jest aktywowany tylko w przypadku obniżenia odporności. Symptomatycznie podobny do zwykłego przeziębienia.

Przeciwciała i odporność

Odporność to system obronny organizmu. Rozróżnij odporność wrodzoną i nabytą.

Wrodzony otrzymujemy od naszych przodków na poziomie genetycznym. To oni są odpowiedzialni za odporność na wszelkie choroby w obrębie tej samej rodziny.

Nabyta odpornośćodpowiednio nabywamy przez całe życie. Może być sztuczna (szczepienia, szczepionki) i naturalna. Odporność naturalna jest bierna (otrzymywana od matki podczas rozwoju wewnątrzmacicznego) i czynna (pojawia się po chorobie).

Aby chronić nasz organizm przed bakteriami, drobnoustrojami i wirusami (antygenami), komórki węzłów chłonnych, śledziony i czerwonego szpiku kostnego wytwarzają specjalne ciałka białkowe - przeciwciała (immunoglobuliny IgA). Dostają się do krwiobiegu i krążą w układzie krążenia.

Gdy tylko przeciwciała napotkają obcy obiekt w ciele, wiążą się z nim i w ten sposób przekształcają go w nieaktywną formę.

Kilka dni po zakażeniu aktywuje się odporność swoista i pojawiają się immunoglobuliny IgM. IgM pojawiają się dopiero w początkowym stadium choroby i są niezbędnymi uczestnikami obrony w przypadku ostrej infekcji.

Po kilku tygodniach zaczynają być syntetyzowane immunoglobuliny klasy G. To właśnie ich obecność zapewnia długotrwałą lub dożywotnią odporność na ten czynnik sprawczy choroby. W przypadku powtarzającej się infekcji tym samym wirusem (bakterie, drobnoustroje) wzrasta ilość przeciwciał IgG.

Cytomegalia i rozwój macicy

Dorosły organizm z łatwością radzi sobie z cytomegalowirusem i dość szybko uzyskuje na niego stabilną odporność w postaci cytomegalowirusa immunoglobuliny IgG. Niestety nie dotyczy to kobiet w ciąży.

Pierwotna infekcja cytomegalowirusem podczas ciąży stanowi zagrożenie dla płodu i może prowadzić zarówno do poważnych naruszeń w jego rozwoju, jak i śmierci. Dlatego planując ciążę, konieczne jest przeprowadzenie analizy na obecność przeciwciał przeciwko cytomegalowirusowi. Jeśli ich nie ma, w okresie rodzenia kobieta powinna bardziej uważać na swoje zdrowie, aby zapobiec infekcji.

IgG dodatnie u noworodków

Jeśli jednak kobieta ma uporczywą odporność na cytomegalowirus, a w czasie ciąży doszło do ponownego zakażenia, dziecko może urodzić się z przeciwciałami przeciwko tej infekcji (cytomegalowirus IgG).

Ponadto dziecko może zarazić się przez kanał rodny lub mleko matki. U niemowląt w pierwszych miesiącach życia wirus cytomegalii nie powoduje poważnych powikłań. Takie dzieci mogą mieć niewielką wagę i rozwój, ale szybko doganiają swoich rówieśników pod każdym względem.

Jak można się zarazić cytomegalowirusem i rozszyfrować wyniki analizy?

Nosicielem wirusa cytomegalii jest osoba. Często infekcja nie objawia się w żaden sposób w trybie hibernacji. W tym przypadku mówią o chronicznym nosicielstwie. Wraz z osłabieniem układu odpornościowego (na przykład z powodu ciężkiej hipotermii) jest aktywowany. Ponieważ możesz zarazić się wirusem cytomegalii poprzez częsty kontakt z chorym i nosicielem infekcji, powinieneś zachować szczególną ostrożność.

Jak przenoszony jest wirus

Ponieważ czynniki wywołujące infekcję znajdują się w płynie biologicznym osoby, infekcja występuje w momentach wymiany tych płynów.

Istnieje kilka dróg przenoszenia zakażenia CMV:

• W powietrzu (podczas całowania, kichania).
• Seksualne (podczas stosunku płciowego).
• Transfuzja krwi (z transfuzją krwi).
• Transplacental (w czasie ciąży od matki do płodu).
• Podczas karmienia piersią.

Należy zauważyć, że ten wirus nie jest szczególnie zaraźliwy. Ponieważ wirusem cytomegalii można się zarazić tylko podczas wymiany płynów, do przeniesienia zakażenia konieczny jest częsty i długotrwały kontakt z nosicielem zakażenia.

Wskazania do badania

Ta infekcja jest szczególnie niebezpieczna dla płodu w czasie ciąży oraz dla osób z problemami z niedoborem odporności. Dlatego kobiety w ciąży, podobnie jak osoby z obniżoną odpornością, muszą oddać krew, aby wykryć tę chorobę.

W przypadku noworodków wskazaniami do badania w kierunku zakażenia CMV są żółtaczka, powiększenie śledziony i wątroby, niski poziom hemoglobiny oraz drobne wylewy skórne. W szczególnie ciężkich postaciach wirus cytomegalii może wywoływać zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego, układu słuchowego i oczu.

U dorosłych objawy infekcji są podobne do przeziębienia: gorączka, bóle, bóle głowy i stawów, ogólne osłabienie organizmu. Następnie wirus przechodzi w stan przewlekły i zaostrza się tylko w okresach obniżonej odporności. Dlatego wielu nawet nie podejrzewa, że ​​zachorowało i stało się nosicielami infekcji CMV w wieku dorosłym.

Testy IgG i IgM jaka jest różnica

Analizując cytomegalowirusa, izoluje się dwa rodzaje przeciwciał: IgG i IgM.

Czym się różnią i jaka jest rola każdego z nich?

Obecność przeciwciał IgM jest podstawową odpowiedzią immunologiczną na infekcję. Pojawiają się w ciągu pierwszych trzech do pięciu tygodni po zakażeniu i są wskaźnikiem obecności procesu zapalnego i walki z nim organizmu. Można je znaleźć we krwi w ciągu pięciu do sześciu miesięcy po zakażeniu.

Przeciwciała IgG pojawiają się po wyzdrowieniu i pozostają we krwi do 10 lat. To oni pomagają powstrzymać infekcję i zapobiec jej przekształceniu w ostrą postać.

Podczas diagnozowania choroby oba te wskaźniki są brane pod uwagę razem. Osobno nie mają one charakteru informacyjnego.

Interpretacja wyników analizy

Możliwe są następujące stosunki przeciwciał IgG i IgM:

1. IgG i IgM są nieobecne. Oznacza to, że organizm nigdy nie spotkał się z infekcją.
2. Brak IgG, obecność IgM. Infekcja wystąpiła niedawno, choroba jest we wczesnym stadium.
3. Obecne są IgG i IgM. Choroba jest w fazie aktywnej, organizm walczy z infekcją.
4. Obecność IgG, brak IgM. Istnieje odporność na tę chorobę.

Istnieje również taki wskaźnik, jak awidność IgG. Awidność wskazuje, jak mocno przeciwciała są związane z wirusem. Przy pierwszym zakażeniu przeciwciała charakteryzują się niską awidnością, trzy miesiące po zakażeniu wzrasta. Ten wskaźnik dostarcza informacji o tym, ile czasu minęło od infekcji.

Niebezpieczeństwa i konsekwencje

Jak wspomniano powyżej, wirus cytomegalii jest szczególnie niebezpieczny dla kobiet w ciąży. Jeśli pierwotna infekcja wystąpiła w pierwszym trymestrze ciąży, najprawdopodobniej ciąża zakończy się poronieniem lub zamrożeniem płodu.

Zakażenie w późniejszym terminie może prowadzić do następstw takich jak wrodzona cytomegalia, padaczka, opuchlizna mózg, upośledzenie umysłowe, różne deformacje, głuchota, ślepota, choroby płuc, serca i inne organy.

Jeśli przyszła mama jest odporna na zakażenie CMV, ponowne zakażenie w czasie ciąży nie stanowi dużego zagrożenia dla płodu. Będzie chroniony przez matczyne przeciwciała IgG. Zostaną przekazane dziecku.

U kobiety infekcja pierwotna może wywoływać występowanie różnych chorób sfery moczowo-płciowej i problemów w ginekologii.

Dla osób z niedoborem odporności cytomegalowirus również stanowi poważne zagrożenie. Dotyczy to również przypadków sztucznego tłumienia odporności (przy transplantacji narządów, nowotworach).

W takich przypadkach porażka organizmu przez infekcję CMV może prowadzić do martwiczych zmian życiowych ważne narządy, mikrozawały kory mózgowej, zapalenie komorowo-mózgowe z uszkodzeniami czaszki znajomości.

U osób, które przeszły przeszczep, możliwe jest uszkodzenie narządu dawcy.

Szczepienie przeciwko wirusowi cytomegalii: co zrobić, jeśli zostanie znaleziony IgG

Posiadanie przeciwciał IgG przy braku IgM jest idealne. Oznacza to, że byłeś już chory i masz odporność. Oznacza to, że prawdopodobieństwo nawrotu, chociaż obecne, jest dość niskie. Jeśli przeciwciała IgG są połączone z przeciwciałami IgM, wskazuje to na ostry etap choroby. Dorosły, zdrowy organizm jest w stanie samodzielnie poradzić sobie z tym wirusem.

Ogólne zasady leczenia

W tej chwili nie ma sposobu na wyleczenie infekcji wirusem cytomegalii. Również, ponieważ nie ma szczepienia przeciwko cytomegalowirusowi. Leczenie ma zwykle na celu wzmocnienie układu odpornościowego i zmniejszenie liczby nawrotów.

Najczęściej po wykryciu infekcji przepisywane są leki przeciwwirusowe, interferony i immunoglobuliny.

U pacjentów z HIV i AIDS cytomegalowirus może spowodować śmierć. Leczenie w tym przypadku jest po prostu konieczne. Przeprowadza się go silnymi lekami przeciwwirusowymi (Valganciclovir, Ganciclovir, Foscarnet, Tsidofovir).

W czasie ciąży leczenie przeciwwirusowe jest niemożliwe ze względu na wysoką toksyczność leków i ich szkodliwy wpływ na dziecko. Przeprowadzana jest tylko obserwacja pacjenta w celu wykrycia infekcji wewnątrzmacicznej płodu. Dozwolone jest tylko stosowanie niektórych immunostymulantów, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji. Jeśli płód jest zarażony, kobieta proszona jest o przerwanie ciąży.

Zapobieganie

Zawsze łatwiej jest zapobiegać chorobie niż ją leczyć. Dotyczy to szczególnie osób zagrożonych tą chorobą. Oczywiście najprostszym sposobem uniknięcia infekcji byłoby zaszczepienie się przeciwko cytomegalowirusowi. Ale wszystkie próby stworzenia takiej szczepionki niestety nie doprowadziły do ​​pożądanego rezultatu.

Najważniejszą rzeczą w profilaktyce infekcji CMV jest wzmocnienie układu odpornościowego oraz przestrzeganie zasad higieny seksualnej i osobistej.