Choroba Gauchera
jest dziedziczną chorobą akumulacyjną, która jest jedną z najczęstszych wśród patologii lizosomalnych. Choroba Gauchera rozwija się z powodu niewydolności glukocerebrozydazy, która jest wynikiem nagromadzenia glukocerebrozydu w tkankach i niektórych narządach.
Ta choroba jest stosunkowo rzadką chorobą i według danych statystycznych stosunkowo niewielka. Może jednak prowadzić do upośledzenia i / lub śmierci we wczesnym wieku, jeśli odpowiednie leczenie nie rozpocznie się w odpowiednim czasie. Choroba Gauchera
powoduje
Genetycznie, mutacje występują w genach, które są odpowiedzialne za wytwarzanie enzymu glukocerebrozydazy. Ten gen z anomaliami zlokalizowany jest na pierwszym chromosomie. Mutacje te powodują małą aktywność enzymu. Tak więc w makrofagach gromadzi się glukocerebrozydy.
Komórki mózgowe, znane jako komórki Gaucher, stopniowo rozszerzają się i stają się przerostowe. Ponieważ te komórki są zmodyfikowane, a są one w śledzionie, nerkach, wątrobie, płucach, szpiku i szpiku kostnym, z kolei zdeformują te narządy i zakłócają ich normalne funkcjonowanie. Choroba Gauchera
odnosi się do autosomalnych chorób recesywnych. Dlatego każda osoba może odziedziczyć mutację tego enzymu ze wszystkimi cechami w tym samym stosunku, zarówno od ojca, jak i od matki. Tak więc stopień choroby i jej nasilenie zależy od porażki genów.
Teoretycznie każda osoba może odziedziczyć gen glikokrezydozydowy z uszkodzeniami lub całkowicie zdrowy. W wyniku dziedziczenia genu z anomaliami następuje mutacja tego enzymu, ale nie mówi się o tej chorobie. Ale gdy dziecko otrzyma oba genotypy, wówczas rozpoznana jest choroba Gauchera. Z dziedziczeniem jednego dotkniętego genu, dziecko jest uważane za jedynego przewoźnika choroby, więc istnieje prawdopodobieństwo przekazania tej cechy z dziedziczną patologią dla przyszłych pokoleń.Tak więc, wraz z przewozem choroby przez oboje rodziców, dziecko może urodzić się z chorobą Gauchera w 25% przypadków, przewoźnika dla dzieci w 50% i zdrowego dziecka w 25%.
Częstość występowania tej dziedzicznej patologii wśród rasy etnicznych wynosi 1: 50 000, ale częściej znajduje się wśród Żydów aszkenazyjskich. Choroba Gauchera
nazywana jest również chorobą gromadzenia się z powodu niewłaściwego działania enzymu, która musi usunąć szkodliwe produkty metaboliczne z organizmu, a nie gromadzić ich. W rezultacie substancje te gromadzą się w makrofagach niektórych narządów i niszczą je.
Choroba Gauchera Objawy
Obraz kliniczny choroby charakteryzuje się trzema typami.
W pierwszym typie choroby Gauchera, układ nerwowy nie uczestniczy w gromadzeniu się lipidów, dlatego bardziej odnosi się on do przebiegu hematologicznego choroby. W pierwszej kolejności wzrasta wiele narządów miąższowych, pierwsze miejsce, wśród których jest śledziona, a następnie odkształcenia wzrokowe z kości są obserwowane. Częściej ten typ choroby przebiega wśród dorosłych.
Dziecko lub drugi typ choroby Gaucher charakteryzuje się ostra formą neurologii i jest diagnozowana głównie w wieku do sześciu miesięcy. W tym przypadku bardzo wczesne pojawienie się charakterystycznych objawów neurologicznych, w których uszkodzone są komórki macierzyste mózgu, które powodują śmierć u dzieci.
Trzeci rodzaj choroby Gauchera jest niedojrzałym typem choroby z podostrym typem neurochirurgicznym. Na początku procesu patologicznego rozwija się splenomegalia i zaburzenia umysłowe, w których dotknięte są piramidalne i pozapiramidowe systemy mózgu. Choroba Gauchera
ma poważne zmiany w postaci uszkodzenia szpiku kostnego, śledziony, węzłów chłonnych i wątroby, a mózg wpływa również na formę mózgu. W narządach miąższowych występuje duża zawartość komórek Gaucher, a także w przypadku martwicy, w kory mózgowej występują zmiany rozproszone. Podczas badania pacjentów zaznaczono gwałtownie powiększoną śledzionę i wątrobę, a czasami węzły chłonne. Na ciele pojawiają się charakterystyczne dla tej choroby plamki ciemnożółtego koloru.
Choroba Gaucherama charakterystyczny objaw w klinikach choroby w postaci wzrostu śledziony na samym początku rozwoju patologii, a następnie zwiększa się wielkość i wątroba. Na powierzchni twarzy, dłoni, ścieranie i błonach śluzowych obserwuje się pewną pigmentację.Nagromadzenie lipidów w szpiku kostnym prowadzi do osteoporozy kręgów, kości udowych, złamań spontanicznych, niedokrwistości, trombocytopenii i leukopenii. Czasami noworodki mają nawet złośliwą formę choroby, która występuje w postaci zespołu spastycznego, strabizmu, krztuścowego kaszlu.
W ostrej postaci choroby Gauchera, wykrywana jest hepatosplenomegalia z powiększonymi węzłami chłonnymi trzewnymi. Otwarte części ciała są pigmentowane żółtobrązowym kolorem, który później staje się brązowy z powodu osadzania się pewnego pigmentu pod skórą.Pacjenci z reguły skarżą się na ból kostny, charakterystyczne deformacje i częste złamania kości. W zaawansowanym wieku istnieją dobrze określone objawy miażdżycy naczyniowej w tym samym czasie ze zwiększoną cholesterolemią.
W ostatnim stadium choroby Gauchera bardzo często pojawiają się poważne formy zaburzeń neurologicznych, które prowadzą do śmierci. Diagnostyka chorób Gauchera
Dzisiejsze różne metody są stosowane do diagnozowania choroby Gauchera.
Jednym z najbardziej dokładnych jest badanie krwi, w którym określono obecność enzymu i poziom glukocerebrozydazy w leukocytach.
W analizie DNA uwzględniono drugą metodę, mutacje na poziomie genetycznym i brakującą ilość podstawowego enzymu. Metoda ta oparta jest na najnowszych technologiach biologii molekularnej. Główną zaletą tej diagnozy choroby Gauchera jest możliwość przeprowadzania badań we wczesnym okresie ciąży. I to pozwala 90%, w przyszłości, na określenie nośnika choroby, a nawet jej ciężkości.
W trzecim sposobie diagnozowania badany jest szpik kostny, który umożliwia określenie dysfunkcji komórek. Negatywną stroną takiego badania jest to, że pozwala on diagnozować tylko pacjentów, ale nie może ujawnić nosicieli tej choroby. Dlatego dzisiaj praktycznie taka metoda nie jest stosowana.
Niestety, czasami objawy choroby Gauchera nie zawsze są łatwe. Dlatego prawidłowa i aktualna diagnoza może wydłużyć życie pacjenta przez wiele lat. W tym przypadku pacjent będzie pod nadzorem specjalistów( pediatrów, hematologów), bez uciekania się do stosowania leków i bez obaw przed komplikacjami. Przeciwnie, jeśli pacjent, który nie zdałby wcześniej wykwalifikowanej diagnozy i nie otrzyma opieki medycznej, może przez cały czas cierpieć na objawy choroby, cierpieć na nie, a nie zgadywać, że cierpi na chorobę Gauchera i nie otrzymuje odpowiedniego leczenia.
leczenie chorobą Gauchera
Do niedawna choroba była leczona zgodnie ze swoimi objawami: śledzionę usunięto lub wykonano operacje w złamaniach patologicznych. Jednak w 1991 roku w USA pojawił się pierwszy preparat medyczny Agluceraz, który pozwala na leczenie choroby Gauchera. Ta choroba była pierwszą chorobą kumulacji, która była podatna na terapię substytutami enzymów.
W 1994 r. Oficjalnie przyjęto drugi produkt enzymatycznej terapii zastępczej do choroby Gauchera, imiglucerazy. Leki te są analogami ludzkiego enzymu glukocerebrozydazy, które są wytwarzane przy użyciu najnowszych technologii sztucznego tworzenia DNA.
W chwili obecnej duża liczba pacjentów z chorobą Gauchera na całym świecie otrzymuje terapię zastępczą fermentalną w postaci zmodyfikowanych form beta-glukocerebrozydazy. Należą do nich ceradaza( algluceraza) lub ceresime( imigluceraza w zastrzykach).Leki te są zaprojektowane w taki sposób, że mogą one specyficznie dotyczyć białych krwinek( makrofagów), które niszczą infekcje, przyspieszając proces podziału glukocerebrozydów na glukozę i ceramid.
Udokumentowano skuteczność leczenia choroby Gauchera przy użyciu cerevisimy w dawce początkowej 60 jednostek na kg, co było stosowane co dwa tygodnie. Po ukończeniu kursu odnotowuje się, że ta szczególna dawka znacząco redukuje organomegalię, często zmniejsza rozmiary narządów wewnętrznych i powikłania etiologii hematologicznej, a także poprawia życie pacjentów z pierwszym typem choroby Gauchera.
Od roku 1997 ta patologiczna dziedziczność została poddana terapii enzymatycznej w Rosji. Dla pacjentów z pierwszego typu, Cerezima powołuje się na 30 jednostek na kg raz dziennie. Sześć miesięcy po rozpoczęciu leczenia choroby Gauchera, w wielu narządach miąższu, a także w parametrach hematologicznych zauważa się pozytywną dynamikę.
Długotrwałe leczenie chorobą Gauchera z tym lekiem w pełni ustabilizuje proces patologiczny, zmniejsza wyraźne zmiany w kościach i znacznie poprawia życie pacjentów. Dlatego im wcześniej rozpoczęta jest odpowiednia terapia, tym skuteczniejsze będą wyniki.
Ważnym zagadnieniem jest zapobieganie chorobie Gauchersa polegającej na prowadzeniu doradztwa genetycznego dla rodzin i diagnozowania prenatalnego. Pozwala to na określenie aktywności glukocerebrozydazy we wczesnych stadiach płodowej błony i krwinek w pępowinach.
